Dag 10 – 3 Augustus – Slow Boat in Laos
We gaan vandaag het avontuur tegemoet. Het bezoek bij Leo was erg leuk, maar nu gaan we het onbekende ervaren. Laos. Nieuw land, nieuwe kansen. We hebben afgelopen nacht vlakbij de grens geslapen. Vandaag zullen we “cross border” gaan.
Toch een tegenvaller deze ochtend. Sil blijkt ziek. Last van zijn maag en alles komt er uit. Wat gaan we doen? We hebben eigenlijk geen andere keuze dan verder te reizen. Dat is wel het risico bij rond trekken zoals wij dat doen. Sil herpakt zich een beetje. De taxi brengt ons naar de grens.Eerst de formaliteiten aan de Thaise kant, dan de Friendship brug over de Mekong over steken en vervolgens het visa regelen aan de andere kant. Pasfotomee, USD 35 per persoon betalen en een mooie stikker in je paspoort. Het is slechts een formaliteit. Vriendelijke mensen ook hier.
Van de grens worden we tezamen met een aantal backpackers naar de slowboat gebracht. Wij zijn de enige die reizen met onze Samsonite koffers. Soms handig, soms wat minder. De slowboat is een goedkope manier van reizen.We zakken de Mekong River af naar Pakbeng om morgen verder te reizen naar LuangPrabang. Onderweg zullen we diverse dorpjes aan doen omdat ook de lokale bevolking op deze manier reist.
Ik schrijf mijn eerste stukje op de boot. We zijn inmiddels 3 uur onderweg, op de helft voor vandaag. Sil heeft geslapen en trekt weer een beetje bij. Maag is leeg, nu goed blijven drinken. Ik schrijf vanavond verder.
Inmiddels gearriveerd in Pakbeng. Ervaring leert dat je jezelf af en toe even moet verwennen. Pakbeng staat bekend van de vele goedkope guesthouses, maar er was ook één superresort … en daar zitten wij, voorafgeboekt vanuit Nederland. Uitzicht over Mekong, restaurant met een Franse chef.. maar vooral .. lekkere douche, fijne bedden en een airco. Sil slaapt, die heeft het lastig vandaag. Even bijtanken en morgen weer door. ’t Is kut, maarkan gebeuren. Hoort er bij.
Onderweg genoten van het fraaie landschap, het harde werkenvan de landbouwers in de bergen, de dorpjes en de lokale bevolking bij ons op de boot. Wat hebben wij een goed leven. Maar mensen lijken gelukkig met wat zehebben, weten misschien niet anders. Leef je leven.
We blijven vanavond in het resort, dinner included. Even alles op standje rustig nu … Morgen weer door met de boot naar Luang Prabang,daar zullen we wat langer blijven.
En hoe verging het Jacco, Vanessa en de kinderen ?
Vandaag gaan we rond 8 uur op om te ontbijten en om half 10te vertrekken vanaf het resort om de reis naar Chiang Mai te maken. Onderweg makenwe nog even een tussenstop bij een leuk koffiehuisje met een mooiuitzicht over de rijstvelden, waar mensen druk bezig waren. Ook pakken we nogeen stukje offroad (wegwerkzaamheden) mee, waar Jacco zich even helemaal kanuitleven met zijn tereinwagen. De vrouwen vonden dit iets minder leuk...Eenmaal aangekomen bij het volgende resort worden we goed geholpen door de damesvan de receptie. ‘s Middags doen we rustig aan in de tuin aan de rivier dePing. Zelfs nog even in de kano gestapt. Net terug van ‘Huan Soontaree’, opaanraden van de receptie daar gegeten. Was heerlijk! Zo allemaal richting bed,na een spelletje kaarten. Morgen richting de tijgers. We zijn benieuwd...
Dag 9 – 2 Augustus – Wat Rong Khun
Vandaag alweer onze laatste dag in Chiang Rai. Vanavond trekken we weer verder.
Leo haalt mij op en we gaan even langs de Makro. Inkopen doen voor Da Vinci, het restaurant. Leo kan vandaag niet met ons mee, er moet gewerkt worden. Ik drop hem bij de zaak af en heb daarna de beschikking over zijn auto. Extra elementje, niet alleen rechts zitten en links rijden, maar nu geen automaat maar een 5-bak hand geschakeld. ’t Gaat goed. Ik rij terug naar ons resort en haal Rosanja, Sil en Renée op. Jacco en Vanessa zijn al op pad en we zien elkaar bij de Wat Rong Khun.
Eén van de bezienswaardigheden in Chiang Rai is de Wat Rong Khun, een witte tempel, gebouwd door een Thaise kunstenaar die vanaf 1997 het vervallen complex nieuw leven in blaast. De witte tempel toont het pad naar de hemel. En daar kom je, volgens de Boeddhistische leer, door je te focussen op de geest en af te zien van wereldse verleidingen, verlangens en hebzucht. Wel, van dat laatste hebben wij niet zo’n last van, maar de rest .. tsjaa .. leef je leven.
De tempel is overigens in mei 2014 getroffen door een zware aardbeving waarna veel schade is ontstaan. Herstelwerkzaamheden waren het gevolg, maar de binnenkant is erg origineel, we zien diverse film-, strip en muziek persoonlijkheden, waaronder Elvis en Michael Jackson, die voor het ‘wereldse’ moeten door gaan. Verfrissend tussen alle (eeuwen) oude tempels.
Na ons bezoek nemen we afscheid van Jacco en Vanessa. Zij zullen morgen terug gaan naar Chiang Mai en wij gaan de grens over naar Laos. Volgende week zullen we elkaar weer zien in het zuiden van Thailand.
Leo brengt ons naar Chiang Khong, een grensplaats aan de Mekong rivier. We kunnen Laos aan de overkant zien liggen. Ons resort van vandaag is goedkoop, we betalen €200 BTH voor een kamer, dat is omgerekend €5. Dan wel twee keer he … haha. En weet je, wat verwacht je dan ? Wel, het ontvangst is zeer hartelijk, de dame in kwestie moet wel eerst even wakker worden, maar daarna is het alleen maar lachen. Kunnen daar alles regelen, ook de boot voor morgen. Gelijk maar gedaan. De kamer is prima, goede bedden, klamboe en een ventilator. Toilet en Douche op de gang. Prima voor één nacht.
Na een prima diner in een lokaal restaurant aan de rivier waar we nog even van (brabantse) gezelligheid van Leo genieten, gaan we op zoek naar een (voet) massage salon. We vinden er één en al snel worden er een aantal dames opgetrommeld. Ëén dame in kwestie komt rechtstreeks uit de kroeg. Met de pakkende woorden “I am drunk and I massage foes” is er geen ontkomen meer aan. We laten het maar gebeuren.
Rosanja en Renée gaan daarna terug en de mannen pakken nog een biertje in een lokale kroeg. Morgen verder, naar Laos, het voor ons ook onbekende. Spannend.
Kreeg zojuist het volgende verslag binnen van Jacco en Vanessa …. Hun belevingen in Chiang Mai …
Vandaag gaan de families voor een paar dagen uit elkaar. Om te oefenen gaat de familie van Lammeren ‘s morgens naar de Baan Si Dum (de zwarte tempel). Het meesterwerk van de internationale architect, kunstschilder Thawan Duchanee (gestudeerd aan de academie van beeldende kunst in A'dam!) Zonder familie de Rooij, internet en navigatie een uur over gedaan daar te komen wat op 10 minuten van accommodatie ligt…dat belooft wat!
Daar zien we verschillende tempels en huisjes. Dood, ziekte, ouderdom en het slechte in de mens staan hier symbool. Ingericht oa met skeletten van runderen. Opgezette dierenkoppen en (tafel)kleden, bedsprei van dieren huiden (beren, slangen, krokodillen). Erg apart en geinig even doorheen te lopen.
Iets later dan gepland komen we aan bij de witte tempel, Wat Rong Kuhn, en staat symbool voor reinheid en wijsheid. Daar wacht de familie De Rooij onder genot van kopje koffie ontspannen op ons. Dit keer wel in 1 keer dus geslaagd voor de test.
Deze tempel spreekt ons meer aan! 1 grote witte tempel met veel ornamenten en spiegelsteentjes. Alles met de hand gemaakt en van binnen voorzien van allerlei geschilderde bekende figuren als Bush, Bin Laden maar ook Spider-Man, Super man, Pokémon, Michael Jackson, Elvis Presley. Alles te maken met goed en kwaad maar hoe precies…?
We eten nog even wat met zn allen en nemen afscheid voor een paar dagen.
Wij gaan door naar een thee plantage, C Fong. Grootst, uitgestrekt en prachtig gelegen in beginnend berglandschap. Einde van de dag dus geen activiteiten meer, maar zeker de moeite waard rond te kijken. We drinken er, hoe verrassend, thee met schitterend uitzicht over de plantage.
Dan rijden we direct terug naar centrum van Chiang Rai. Toch eerst nog maar drankje bij onze vaste kroeg, the roof top. Rondje over de markt en hapje eten aan het podium waar oa ladyboys optreden. Hilarisch!!
Voldaan kruipen we voor laatste keer onder de klamboe in ons vogelhuisje ..morgen op naar Chiang Mai!
Dag 8 – 1 Augustus – Naar The Golden Triangle.
Vanochtend eerst even naar de luchthaven. Jacco heeft een dikke Hillux gehuurd voor de komende dagen. We zullen vandaag een aantal bezienswaardigheden in de omgeving gaan bezoeken. Leo zou met ons mee gaan, daar komt helaas iets tussen, ik kan wel een auto lenen. Niet zo groot als die van Jacco, maar het past prima met z’n vieren.
Onze eerste bestemming is de Monkey Cave. Het ligt enigszins verscholen op de weg naar Mae Sai. Het staat niet groots aangegeven en het is niet een plek waar de gemiddelde toerist komt. Het is dan ook niet druk als wij onze bolides de parkeerplaats op draaien. Monkey Cave staat bekend om de vele apen die hier uit de bossen komen en rond hangen, zeg maar hangapen. Vrij om te gaan en staan waar ze willen en heel veel jonkies. We kopen wat banaantjes en pinda’s en het is leuk om te voederen. De locatie is nabij bij een grot, vandaar de naam. Nu hebben ze in Thailand wat met grotten en aangezien het ook regent, komen wij niet verder dan de ingang. We vinden het prima.
Slechts een kwartiertje verder rijden ligt Mae Sai. Mae Sai is de noordelijkste plaats van Thailand en een belangrijke grensovergang met Myanmar (Birma). De grens wordt gevormd door de smalle Mae Sai rivier en via een brug bereik je de Birmeese stad Tachilek. We weten van de vorige keer dat er twee manieren zijn om de grens over te steken, de legale en illegale manier. Oftewel, over of onder de brug. Makkelijk als je geen paspoort hebt. Wij proberen geen van beide, we blijven aan de Thaaise kant en genieten van een heerlijke lunch aan het water. Met z’n tienen een uitgebreide maaltijd voor nog geen €20, waar kan dat nog.
Volgende bestemming vandaag is The Golden Triangle, oftewel het drie-landen-punt tussen Thailand, Myanmar en Laos. Daar waar de Ruak en Mekong rivier samenkomen. Het gebied staat ook van oudsher bekend voor de productie van opium. Iets waar de Nederlanders in het verleden een flijnke hand in handen vanwege de vele (VOC) transporten naar China. Mooie omgeving, erg groen en onderweg een flinke regenbui, want dat hoort er hier in dit seizoen ook bij.
We rijden in ca. 45 minuten terug naar ons resort waar de kids nog even genieten van het zwembad. Leo heeft voor ons een lokaal specialiteiten restaurant geboekt. Heerlijk gegeten, prima atmosfeer, en ook hier weer voor bijna niets.
Daarna met de mannen nog even de roof-top bar bezocht in het centrum van Chiang Rai. Altijd leuk.
Straks gaat onze reis verder, naar Laos. Jacco en Vanessa gaan naar Chiang Rai, onze wegen zullen hier scheiden. Volgende week zien we elkaar weer
Dag 7 – 31 Juli – Chiang Rai
Hoe krijgen ze het voor elkaar. Over een afstand van ca. 800kilometer op de minuut nauwkeurig aan te komen op een eindbestemming. Kunnen zebij de NS een puntje aan zuigen. Onderweg hebben we talloze stationnetjes aangedaan. Ik heb ze bijna allemaal gezien en blijkbaar ben ik niet de enige.Slapen in de nachttrein is toch wel een dingetje.
We komen enigszins brak aan in Chiang Mai. Er zullen 2taxibusjes voor ons klaar staan om ons direct door te brengen naar Chiang Rai,een afstand van nog eens ca. 190 kilometer. Tot mijn verbazing ontwaar ik aande overkant van het perron op een bankje die lange. Nee, niet Daan Brouwer,maar Leo. Leo Schuur. Minstens net zo lang. Leo is een oud collega van mij endat gaat al 30 jaar terug. Woont inmiddels 16 jaar in Thailand en ca. 10 jaargeleden hebben wij de contacten weer opgepakt. Hoewel op afstand is hier eenmooie vriendschap uit ontstaan.
Leo is ook de reden dat wij al een week lang 6 zakkenborrelnoten en 20 zakjes Knorr Aromat met ons mee slepen. Gelukkig waren diehonden op de luchthaven alleen maar getraind op drugs. Ben blij als we ditpakketje kunnen afleveren.
Het gaat voorspoedig tot we de regio Chiang Rai inrijden.Bij Checkpoint Charlie lijkt het toch mis te gaan. Het busje van de familie vanLammeren wordt aan de kant gezet en de chauffeur moet mee voor verhoor. Wij,als tweede busje, met de zakken borrelnoten en aromat, ontlopen de dans. Wemogen door, zweet op onze rug. Het zal toch niet .. al die moeite voor niets.Na ca. 10 minuten sluit ok de rest weer aan. Iets met de taxi licentie … pffff
Aangekomen in Chiang Rai is het even schrikken. Ook voor onsals doorgewinterde (wat een raar woord eigenlijk) Aziëgangers. Naga Hill resortis wat het voorschrijft. Een soort boomhut, klamboe, horren en een ventilator.Douche en toilet in de tuin. Meer niet. En een centraal gelegen restaurant metlobby. Spannend.
Ik pak met Sil al snel een taxi voor reparatie van zijniPhone. Klein ongelukje eerder deze week. De rest geniet van het zwembad. Beginvan de avond pakken we taxi’s naar het centrum waar we te gast zijn bij DaVinci, het Italiaans restaurant van Leo en zijn vrouw Bo. Heerlijk gegeten eneen aanrader voor iedereen die ooit daar komt. En dat is niet omdat het van Leois.
De dames sluiten af op de nachtmarkt, de mannen met eenvoetmassage. Roan haalt het einde niet, die slaapt al snel en is niet meerwakker te krijgen. We gaan op huis aan, onder de klamboe, ventilator op tien.Kijken hoe de nacht gaat verlopen.
Inmiddels is het ochtend. Ben zojuist gewekt door de vogels,best lekker geslapen. De rest is nog in diepe slaap. Gaan vandaag on tour in deregio. Morgen meer.
Dag 6 – 30 Juli – Transfer en Nachttrein naar het Noorden
Vannacht allemaal goed geslapen. We gaan eens kijken of het de komende nacht ook zo zal zijn. We gaan namelijk verkassen, naar het 800 kilometer verder in het Noorden gelegen Chiang Rai. We hebben eerst een taxirit van ca. 4 uur voor de boeg, van Kanchanaburi terug naar Bangkok. Het is een lange rit, maar we kunnen onze eigen muziek draaien, dat is wel zo lekker. “Welkom in de feesttent, van links naar rechts en Joost die anders geaard is”, alles komt voorbij. Het is zoals verwacht erg druk onderweg, maar we hebben voldoende speling ingebouwd en komen ruim op tijd aan op Hua Lamphong, het treinstation in Bangkok.
Omdat alle stoelen in de wachthal zo goed als bezet zijn ploffen we met onze koffers neer op de grond. We halen wat eten in de foodcourt en zorgen dat de magen goed gevuld zijn. Eerdere ervaringen met de nachttrein waren in het verleden minder, dus we zorgen dat we goed voorbereid zijn. Maar het kan verkeren in een paar jaar tijd. We reizen nu zelfs 2e klasse, hebben daardoor geen eigen cabine, maar delen het treinstel met anderen. Toiletten zijn (nog) schoon en het ziet er prima uit. Ook het eten aan boord is veel beter geworden. We vertrekken op tijd, maar dat kan je aan een Thai wel over laten.
Morgen om 07:15 uur zullen we als het goed is aankomen in Chiang Mai en daarna gaan we gelijk door naar Chiang Rai. Er zullen 2 taxi’s klaar staan voor ons om de rit van ca. 190 kilometer te overbruggen. Daarna zullen we wel even klaar zijn met het reizen.
Eén voordeel van vandaag, het heeft zo’n beetje de hele dag geregend, dus niet verkeerd voor een transfer. We laten zo onze bedden opmaken en maken ons klaar voor de nacht .. Kedeng .. Kedeng .. Hoehoe …… Tot morgen.
Dag 5 – 29 Juli – Raften op de River Kwai
Een rustige start vandaag, laat ontbijt, uitslapen voor de kids. Het heeft flink geregend in Thailand de afgelopen periode, gevolg is dat ook op de River Kwai het water erg hoog staat. Gisterenavond geboekt voor een rafting tocht, even spannend of het vandaag door zou kunnen gaan. Om 09:00 uur komt het sein “okay”, het gaat door.
We genieten van het zwembad op het resort, het ontbijt en van elkaar. Goed gezelschap deze vakantie. Pick-up om 13:00 uur. Mini-van is op tijd en we worden verder stroomopwaarts gedropt bij een Karen Long-Neck dorp. Nou … geen langnek gezien, maar daar kwamen we tenslotte niet voor. Commercieel bedrijf. Alligator show, Oiifant riding en ook rafting. Weten niet wat ons eigenlijk te wachten staat. We worden met een 4-wheel drive, of wat daar voor door moet gaan, gedropt bij ons vlot. Zwemvesten worden uitgedeeld, die van mij zit zoals gebruikelijk wat strak, en off we go. De River Kwai heeft een aardige “flow”. Hoogwater betekent dus dat het allemaal wat sneller stroomt als normaal. Waar we normaliter 45 minuten over zouden doen, is nu in no-time gedaan. Op uitnodiging van onze kapitein mogen we wel het water in. Wie durft als eerste? Het nodigt Rosanja uit om een ouderwets bommetje te maken. De rest volgt. Wel even spannend, want wat zwemt er allemaal nog meer in deze rivier ? We komen ongeschonden aan bij de finish en eerlijk is eerlijk, toch wel een avontuur.
De middag vertoeven we nog even bij ons resort om vervolgens het centrum van Kanchanaburi op te zoeken. De weekend drukte is inmiddels voorbij en het geeft ons de gelegenheid om de brug te bezoeken, de lokale markt en even aan te schuiven in het drijvende restaurant. Na een versnapering verkassen we 2 kilometer verderop waar meer bedrijvigheid is. Hier vinden we op advies van andere Nederlanders een lokaal super restaurant. Voor nog geen € 40 doen we ons tegoed aan de lokale lekkernijen. Fried rice, vis, kip en een verkoelend biertje. Een mooie avond, zoals het hoort.
Inmiddels zijn we terug op ons resort en is de nacht gevallen.
Morgen vetrekken we weer. Met de taxi naar Bangkok en dan met de nachttrein naar het Noorden van Thailand. Op zoek naar Leo. Niet die van het bier, maar een maatje van mij uit een ver verleden. Runt daar samen met zijn vrouw een Italiaans restaurant, Het wordt een lange reis, maar is de moeite waard, we kijken uit naar het herzien met deze geweldige gozert.
Dag 4 – 28 Juli – Erawan Waterfalls, Hellfire Pass en Bridge over the River Kwai
Excursie dag in Kanchanaburi. Vroeg op, vroeg ontbijt, vroeg op pad. Je kan alles van tevoren hebben geregeld, maar nooit rekening gehouden met een soort Koningsdag in Thailand. Iedereen is vrij, althans de “working” class, die het van een minimum moeten hebben werken gewoon door. Altijd, zeven dagen per week. Maar goed, vrije dag in Thailand (en weekend) en dan is het druk. Het bureau waar we onze trip gisteren hebben geboekt adviseert om vroeg te starten, om de meute dus voor te zijn.
Dus .. zo zijn we al vroeg bij de Erawan Waterfalls, een zeven-traps waterval, waar flink geklommen moet worden om level zeven, het hoogste punt, te bereiken. Zo werken we ons als vroeg in het zweet, een flinke klim, het hoogste punt ligt op 1.500 meter en het duurt ca. 1 uur om daar te komen. Het is mooi, maar eigenlijk (al) een beetje te druk. Zelfs de apen, die hier normaal de gasten bespieden en bestelen van voedsel, laten zich niet zien. Het is wel mooi en op de terugweg kunnen we nog even zwemmen. Op een aantal levels van de waterval zijn een aantal natuurlijke bassins ontstaan waar je kunt zwemmen, tussen de vissen, dat dan weer wel. Het is raar weer, de zon schijnt, het regent en dan is het weer droog. Gevolg is dat het spekglad begint te worden. Voor mij nog even een klein probleempje. Als ik begin te glijden ben ik niet meer te houden. En vriendelijke Thai werpt zich voor mij en probeert mijn 100+ kilo’s te stoppen. 10 meter lager lukt het hem en komen we samen tot stilstand. Oeff …. Ging net goed. Ondertussen zien we de horde om hoog komen, met opblaaskrokodillen, opblaaseenden en van alles nog wat …. ’t Is tenslotte een feestje vandaag.
We slaan de lunch over, te laat beneden op de parkeerplaats. De tour gaat door. Hellfire Pass. We hebben tekort de tijd om dit op ons te laten inwerken. We voelen ons als Japanners in Amsterdam, die morgen ook weer Londen of Parijs aan moeten doen. Jammer. Toch even een klein beetje gevoel gekregen van hetgeen hier in WOII is gebeurd. Even in het kort … December 1941, Japan begint aan zijn opmars door Zuidoost-Azië. Op zoek naar een veiligere bevoorradingsroute tussen Birma (Myanmar) en Siam (Thailand) werd er in juni 1942 een spoorlijn van 400 kilometer aangelegd: de Birma-spoorlijn – ook wel bekend als de dodenspoorlijn. De Japanners besloten krijgsgevangen en burgers te gebruiken voor de bouw van dit enorme project. 60.000 Britten, Australiërs en Nederlanders werden gebruikt als slaven. Deze Prisoners of War; krijgsgevangen, werden dag in dag uit tot het uiterste gedreven. De Hellfire Pass was een onderdeel van de Birma-spoorlijn waarbij dwars door een bergketen gehakt moest worden. De krijgsgevangen maakten werkdagen van soms wel 18 uur per dag en werkten tot diep in de nacht door. Slechts 300 van de 1000 mannen overleefden deze uitputtingsslag. En daarom is het zo jammer dat we tekort tijd hebben om dit op ons te laten inwerken, eigenlijk niet gepast, echt de toerist uithangen, eigenlijk niets voor ons. We moeten door ….
We stappen iets verder op de trein die ons over een gedeelte van het spoor leidt. We voelen de hitte, we zien de moeilijke omstandigheden waaronder de constructie gemaakt moesten worden. Aan de andere kant genieten we ook van het uitzicht en het mooie landschap. We eindigen uit eindelijk bij “De Brug” .. The Bridge over the River Kwai. Bekend geworden door de verfilming in 1957. Mooi uitzicht, maar we hebben het een beetje gehad. Trek in koffie of een biertje, we komen hier nog wel terug van de week voordat we verder reizen … als de Thaise working-class ook weer aan het werk is, en het hopelijk iets minder druk is.
Dag 3 – 27 Juli – Naar Kanchanaburi
Bye Bye Bangkok. We verlaten vandaag de drukte van de grote stad om het te zoeken in de regio Kanchanaburi, daar bij de Bridge over de River Kwai. Is zoiets als de Maas bij Brienenoord maar dan anders. Maar daar over later meer, morgen.
De rit met de mini-van neemt ca. 3,5 uur in beslag. Komt doordat het morgen een nationale feestdag is, Asalha Puja (Dharma Day). Herdenking door de Theravada-boeddhisten van de eerste predeking van de Boeddha in het hertenpark van Sarnath bij Benares. Het is maar dat jullie het weten, de Thai uit Bangkok zoekt zijn familie op in de regio. Dus het is druk op de weg.
Onze (geblindeerde bus) is airconditioned en we voelen ons een beetje “The A-Team” met BA Baraccus in de hoofdrol. Onze chauffeur, overigens zeer vriendelijk, geniet van zijn kauwgompje. Dat hij dat al luid smakkend doet moeten we op de koop toe nemen. Les één uit een van onze vorige reizen, geef de chauffeur nooit een snoepje … Rosan, zittend op de bijrijders stoel doet haar oordopjes in en al snel valt iedereen in een diepe rust. Even bijtanken. We reizen comfortabel en met één oog open zien we het landschap veranderen.
Kanchanaburi staat bekend om haar oorlogsverleden en de bezetting door Japan. Vanaf hun deelname in december 1941 aan de Tweede wereldoorlog veroverden Japanse strijdkrachten in snel tempo het grootste deel van Zuid-oost Azie. Op zoek naar een kortere en veiligere aanvoerroute tussen Birma en Thailand besloten de Japanners in 1942 krijgsgevangenen en burgers te gebruiken om de spoorlijn aan te leggen tussen Thanbyuzayat in het westen en Bang Pong in het oosten. Door ziekte, ondervoeding, uitputting en mishandeling heeft de Birmaspoorweg het leven gekost van ongeveer 15.000 krijgsgevangenen en 100.000 burgers. Morgen zullen we een aantal van deze plekken gaan bezoeken.
Bizar is het dan om te weten dat wij nog op geen 10 kilometer afstand waar deze gruwelijkheden plaatvonden een luxe resort hebben kunnen boeken . Serene rust aan de rivier, genietend van onze vakantie. Het is warm en de zon brandt. We klagen niet, wij hebben een zwembad. Nederland ondertussen siddert onder de tropische temperaturen aldaar. Records worden gebroken zo begrijpen wij via het nieuws. De kids vermaken zich in het zwembad en we relaxen vervolgens in de hangmatten boven de rivier. Zojuist lekker gegeten in het restaurant op het resort. Roan zit er een beetje doorheen en om nu weer in de taxi te stappen naar het 8 km verder gelegen centrum van Kanchanaburi is even geen optie.
Ik schrijf mijn verhaaltje onder de nieuwsflitsen van Radio Tour de France, ouderwets via Radio 1. Wifi is prima hier. Kom op Tom!
Morgenochtend vertrekken we om 07:15 uur voor een volle dag excursie. Maar daarover morgenavond meer, goed weekend allemaal.