Hoe krijgen ze het voor elkaar. Over een afstand van ca. 800kilometer op de minuut nauwkeurig aan te komen op een eindbestemming. Kunnen zebij de NS een puntje aan zuigen. Onderweg hebben we talloze stationnetjes aangedaan. Ik heb ze bijna allemaal gezien en blijkbaar ben ik niet de enige.Slapen in de nachttrein is toch wel een dingetje.

We komen enigszins brak aan in Chiang Mai. Er zullen 2taxibusjes voor ons klaar staan om ons direct door te brengen naar Chiang Rai,een afstand van nog eens ca. 190 kilometer. Tot mijn verbazing ontwaar ik aande overkant van het perron op een bankje die lange. Nee, niet Daan Brouwer,maar Leo. Leo Schuur. Minstens net zo lang. Leo is een oud collega van mij endat gaat al 30 jaar terug. Woont inmiddels 16 jaar in Thailand en ca. 10 jaargeleden hebben wij de contacten weer opgepakt. Hoewel op afstand is hier eenmooie vriendschap uit ontstaan.

Leo is ook de reden dat wij al een week lang 6 zakkenborrelnoten en 20 zakjes Knorr Aromat met ons mee slepen. Gelukkig waren diehonden op de luchthaven alleen maar getraind op drugs. Ben blij als we ditpakketje kunnen afleveren.

Het gaat voorspoedig tot we de regio Chiang Rai inrijden.Bij Checkpoint Charlie lijkt het toch mis te gaan. Het busje van de familie vanLammeren wordt aan de kant gezet en de chauffeur moet mee voor verhoor. Wij,als tweede busje, met de zakken borrelnoten en aromat, ontlopen de dans. Wemogen door, zweet op onze rug. Het zal toch niet .. al die moeite voor niets.Na ca. 10 minuten sluit ok de rest weer aan. Iets met de taxi licentie … pffff

Aangekomen in Chiang Rai is het even schrikken. Ook voor onsals doorgewinterde (wat een raar woord eigenlijk) Aziëgangers. Naga Hill resortis wat het voorschrijft. Een soort boomhut, klamboe, horren en een ventilator.Douche en toilet in de tuin. Meer niet. En een centraal gelegen restaurant metlobby. Spannend.

Ik pak met Sil al snel een taxi voor reparatie van zijniPhone. Klein ongelukje eerder deze week. De rest geniet van het zwembad. Beginvan de avond pakken we taxi’s naar het centrum waar we te gast zijn bij DaVinci, het Italiaans restaurant van Leo en zijn vrouw Bo. Heerlijk gegeten eneen aanrader voor iedereen die ooit daar komt. En dat is niet omdat het van Leois.

De dames sluiten af op de nachtmarkt, de mannen met eenvoetmassage. Roan haalt het einde niet, die slaapt al snel en is niet meerwakker te krijgen. We gaan op huis aan, onder de klamboe, ventilator op tien.Kijken hoe de nacht gaat verlopen.

Inmiddels is het ochtend. Ben zojuist gewekt door de vogels,best lekker geslapen. De rest is nog in diepe slaap. Gaan vandaag on tour in deregio. Morgen meer.